اسماعیل ملک پور
ملک پور شعرهای آیینی را در قالب مثنوی و غزل می سراید. او شعر را از انجمن های ادبی باغبان و سروش آغاز کرد.در اشعار آیینی اش به محتشم کاشانی و عمان سامانی اقتدا می کند. وی بهترین شعر را آن می داند که به بهترین شکل بتواند با مخاطبش ارتباط معنوی برقرار و رسالتی خاص را دنبال کند. او وظیفه هنرمند را دفاع از ارزش ها بوسلیه هنر خود می داند. ملک پور معتقد است که برگزاری سوگواره ادبی ثارالله و کنگره شعر میلاد آفتاب دو اتفاق بزرگ در سطح شهرستان بودکه باعث رشد و شکوفایی استعدادهایی بزرگ و ایجاد انگیره در بین آنها شد.
نمونه شعر
اي نسيم سحري باد صبا را درياب
همره دل شدگان شور و نوا را درياب
همه آفاق پر از زمزمه و عطر نياز
وسعت آينۀ قبله نما را درياب
اي كه از كوچۀ شبهاي كميل آمده‌اي
ندبه‌اي ساز كن و صبح دعا را درياب
به تمنا بنشين و به تولا برخيز
سر اين زمزمۀ عقده گشا را درياب
آي ره يافته در بارگه فيض حضور
حرمت پاكي اين آينه‌ها را درياب
اوج مستي است در اين لحظۀ اميد و نياز
آخرين بند مناجات و دعا را درياب(1)
منبع:
1-انجمن شاعران اهل بیت علیهم السلام شهرستان خمینی شهر (زبان قلم)