مسلک شیخیّه در سده توسط ملّا محمّدباقر خوزانی در اوایل قرن سیزدهم ترویج میشد. پدر وی ملّا محمّد محسن از شیراز به اصفهان آمد و پس از تحصیل، در محلّه «خوزان» از توابع «سِدِه ماربین» ساکن گردید. ملّا محمّدباقر در نوجوانی به تحصیل علوم دینی پرداخت، ولی به مسلک شیخیّه روی آورده و برای ترویج این فرقه تلاش زیادی به عمل آورد و تعدادی از اهالی سِدِه و دهات اطراف از جمله برادرزادهاش محمّدرضا بن محمّد مهدی بن ملّا محمّد محسن مسلک او را پذیرفتند. این فعالیّتها از سوی شیخیّه باعث اختلافات و درگیریهای فراوانی در سِدِه شد تا اینکه عالمیجوان به نام میر محمّد حسین میردامادی معروف به «مقدّس» که از زُهّاد و مقدّسین محل بود به مخالفت با شیخیّه پرداخت. گفته میشود ملّا باقر نیز عدّهای را مأمور مسموم کردن آن عالم کرد و مقدّس مسموم شده و وفات یافت. این اقدامات موجب بیزاری پدرش ملّا محسن شد تا حدّی که فرزند را نفرین کرد و از اعمال او ابراز تنفّر نمود.
منبع:
مهدوی مصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، گلدسته اصفهان 1384، ص532.